De ‘Aruntius’ van Jan Bruyn, van wie verder niets bekend is, heeft het tot twee opvoeringen gebracht in januari 1762. Te Winkel noemt het een zeer middelmatig treurspel en Worp “bespreekt” het samen met ‘Acontius’ van J.W. Kerkhoven: “In beide treurspelen houden tirannen op de gewone wijze huis en worden ook op de gewone wijze – moord of zelfmoord – verwijderd”.