Bruno Zweerts (1741 – 1804) trad als notaris èn als toneeldichter in de voetsporen van zijn vader Philip. Hij heeft een zevental toneelstukken geschreven, meest vertalingen uit het Frans. Het treurspel ‘Bélisaire’ (1769) verscheen twee jaar na de geruchtmakende roman van Jean François Marmontel, waarvan de vertaling in Nederland leidde tot een polemiek die de Sokratische oorlog wordt genoemd. Zweerts’ vertaling verscheen niet bij schouwburgdrukker Duim en was dus niet bestemd voor opvoering. In zijn voorbericht roept hij de dichters die voor de schouwburg werkten op een nieuwe vertaling te maken, die wel op het toneel te zien zou zijn. Maar kennelijk heeft geen van hen zich geroepen gevoeld, waarschijnlijk vanwege alle commotie rond de roman ‘Belisarius’.