De laatste grote dichtstukken van Rhijnvis Feith. Twee jaar later, in 1823, zou hij op 70-jarige leeftijd in zijn geboorteplaats Zwolle overlijden. Het gaat om twee leerdichten met zedelijke en godsdienstige strekking, zoals bijna al zijn werk dat heeft, beide in alexandrijnen geschreven. In het voorwoord zegt hij vriendelijke woorden over het genie van Bilderdijk dat eeuwig jong blijft en over dat “heerlijk dichtstuk” van Tollens, de ‘Overwintering op Nova Zembla’. Na lange aarzeling (uit brieven blijkt dat de twee stukken al zeker 2 jaar klaar waren) geeft hij zijn werk toch maar uit, omdat hij gelooft dat het voor veel van zijn lezers “ondanks de vele matte plaatsen” nog belangrijk is. De vignetten bij de dichtstukken werden op dringend verzoek van Feith door Philip Velijn gegraveerd; de dichter was bijzonder tevreden over diens illustratie van een vroeger dichtwerk, de ‘Verlustiging van mijnen ouderdom’ (1818).