De lastigheid der rykdommen, blyspel. Vertaald uit het Frans. Amsterdam, Izaak Duim, 1739. [Gebonden met: (2)] De wiskunstenaars, of ’t Gevluchte juffertje, blyspel. 3e druk. Amsterdam, David Ruarus, 1730. [en met: (3)] De triumpheerende liefde. Blyspel. Vertaald uit het Frans. Door het konstgenootschap Ars Usu Juvanda. Amsterdam, Izaak Duim, 1740. [en met: (4)] Lubbert Lubbertze, of De geadelde boer. Blyspel. Vertaald uit het Frans. Amsterdam, Albert Magnus, 1686. [en met: (5)] De loogenaar, blyspel. Vertaald uit het Frans. Amsterdam, Erven Jacob Lescailje, 1699. [en met: (6)] Schrokhart Slingerbeen, in zijn eigen strikken verstrikt; of de worgende Kakus aan den koopbrief van een huis. Blyspel. Gedrukt in de Strafpars der Ondeugd, onder de bescherming der Geregtigheid. [z.p., z.n., ca 1725]. [en met: (7)] De Fransman in Bohemen. Blyspel. Vertaald uit het Duits. Den Haag, Pieter van Cleef, 1744. [en met: (8)] Maria de Medicis, en hare gunsteling Concino Concini, marquies d’Ancré. Blysp

Verzameling van twaalf blijspelen en één zinnespel, waarvan acht in eerste druk. Japin, de “niet onverdienstelijke” vertaler van ‘De lastigheid der rykdommen’, is verder een grote onbekende. Witsen Geysbeek weet nog twee andere stukken te noemen die hij uit het Frans heeft bewerkt, maar levensbijzonderheden kan ook hij niet geven. De eerste druk van Lodewijk Meijers ‘De Looghenaar’, een vertaling van Corneilles ‘Le Menteur’, dateert van 1658. In 1669 was Meijer een van de oprichters van het ‘Kunstgenootschap Nil Volentibus Arduum’. Het stuk is opgedragen aan Anna van Hoorn, echtgenote van de Amsterdamse burgemeester Kornelis van Vlooswijk. De ‘Schrokhart Slingerbeen’ van Gysbert Tysens is niet zozeer een blijspel als wel een schimpschrift gericht tegen een schurkachtige boekhandelaar. Tysens wijdde in totaal vier stukken aan de man, die geïdentificeerd is als Jacobus Lindenbergh. ‘Maria de Medicis’ was het laatste van een serie van zes toneelstukjes die broodschrijver Tysens als “maandelyks berigt van den onderaardssen Parnas” in 1722 uitgaf. Hij laat daarin historische personen hun vroegere levenswandel in de onderwereld voortzetten, wat evenmin als bovengronds goed uitpakt. Lucas Pater droeg zijn ‘Leeuwendaal hersteld’ op aan Pieter Schrick, directeur van de Levantsche Handel en regent van het Aalmoezeniers weeshuis. Het is een zinnespel, geschreven naar aanleiding van de Vrede van Aken (1748), die een eind maakte aan de Oostenrijkse successieoorlog. Achter ‘De gewaande Ariane’ een gezamenlijke fondslijst van Hendrik Bosch in Amsterdam en Gillis Knotter in Leiden. Willem van der Hoeven droeg ‘De schrandere tooneelspeelder’ – zijn debuut als toneeldichter – op aan de gezamenlijke regenten van het weeshuis en het oude-mannenhuis, de instellingen die profiteerden van de opbrengsten van de schouwburg. Op de gegraveerde titelpagina wordt het stuk ‘De gelukkige tooneel-speelder door list’ genoemd. ‘De listige vryster’ is in zoverre van Ysbrand Vincent, dat hij een prozavertaling gemaakt had van het oorspronkelijke stuk, ‘L’ecole des maris’ van Molière, waarna Pieter Verloove het in dichtmaat had omgezet. Toch gaf Vincent het in 1690 als zijn eigen werk uit, wat Frederiks & Van den Branden doet spreken van een “letterdieverij van zeldzame onbescheidenheid”. Verloove kwam nog in datzelfde jaar met een eigen uitgave van zijn berijming onder de titel ‘Steiloorige Egbert of De twee ongelyke broeders’.