Johannes Casper Westerman (1810 – 1831), zoon van Maarten Westerman, schreef dit blijspel – zijn eerste – na een bezoek aan zijn broer die in Den Bosch in garnizoen lag. Enkele maanden na het verschijnen van ‘De schutters in garnizoen’ sneuvelde de auteur tijdens de Tiendaagse Veldtocht voor Leuven. Van vader Westerman, die ook nog een derde zoon onder de wapenen had, wordt verteld dat zijn haren enkele dagen na het doodsbericht zo wit als sneeuw waren geworden. Het blijspel van zijn zoon werd in januari 1832 vertoond in de Amsterdamse schouwburg.