Deductie. Johannes Bartholomeus Ferdinandus van Goch, impt. van mandement van revisie, prodeo, contra mr. Willem Gerrit Dedel, Salomonsz, hoofd-officier der stad Amsterdam, r.o. ged[aagd]e. [gebonden met:] Deductie mr. Willem Gerrit Dedel, Salomonsz, officier der stad Amsterdam, r.o., gedaagde bij mandament van revisie, pro deo, contra Johannes Bartholomeus Ferdinandus van Goch, impetrant in het voorsz. cas. [en met:] Vonnis van […] schepenen der stad Amsterdam, in dato 16 January 1776, als mede de confirmatoire sententien van beide de hoven van justitie in dato 19 December 1776 en 8 July 1777, mitsgaders de sententie in revisie, in de zaak van mr. Willem Gerrit Dedel […] contra Johannes Bartholomeus Ferdinandus van Goch. z. pl. [1778].

P. Spierenburg, Written in blood, Fatal attraction in Enlightenment Amsterdam, Ohio (USA) 2004; T. Jongenelen, J.B.F. van Goch, goddeloos moordenaar, berouwvol zondaar?, pag. 155-164 in Anna de Haas (red.) Achter slot en grendel (2002); Buynsters, pag. 41 (twee andere publicaties over Van Goch uit 1778). Van Goch is een bijna 40 jarige zeeman en vanaf januari 1775 verliefd op de prostitue Anna Smitshuyzen (1751-1775), waarschijnlijk uit Alkmaar, wonend te Amsterdam, in een huis op de Herengracht bij de Spiegelstraat. Zij heeft ook een andere geliefde: de kleermakersknecht Pol. Er zijn in de zes maanden dat Van Goch en Anna elkaar kennen veel ruzies, tranen en verbroederingen, maar twee kwaadaardige pamfletten waarin met hun verloving de spot wordt gedreven vertroebelen deze sfeer. Eind juni schrijft Van Goch haar een brief met zijn eigen bloed en leest deze aan haar voor in gezelschap van buren, op de avond van 29-6-1776 op Anna’s kamer. Zij wijst hem echter af en er ontstaat een woordenwisseling tussen Anna en van Goch. Op een gegeven moment trekt hij zijn mes (als zeeman heeft hij altijd een mes bij zich. Dit mes was van zijn slaapbaas Barent Moreu, een vilte muilenmaker) en steekt Anna in haar borst waarna zij spoedigt sterft. Van Goch zegt ‘als ik je niet hebben mag, dan zal een ander je ook niet hebben’. Kort erop schrijft hij opnieuw ‘een romanesque afschuwelijke brief’ met zijn eigen bloed. Getuigen in de kamer waar de moord plaats vond zijn o.a. Teunis Jansen en de wed. Van der Loos. Op hun aangifte wordt Van Goch in hechtenis genomen en op 16-1-1776 door schepenen van Amsterdam ter dood veroordeeld. Appel bij de Rade Provinciaal en cassatie bij de Hoge Raad leverde bevestiging van dit vonnis op, resp. dd. 19-12-1776 en 8-7-1777. Daarna vroeg Van Goch revisie omdat er zijns inziens een ‘erreur’ was: hij had wel zijn mes getrokken maar met het doel zichzelf te doden. Men achtte dit kennelijk een zwak argument en de doodstraf werd op 26-3-1778 opnieuw uitgesproken en op 4 april 1778 voltrokken op het schavot voor het Amsterdamse stadhuis.$Het hier aangeboden exemplaar van de twee deducties in revisie voor de Hooge Raad, met de definitieve sententie, was bestemd voor het Hof van Friesland, aldus een aantekening met pen. In beide deducties zijn met de pen correcties aangebracht. De eerste deductie was anoniem, maar met de pen is toegevoegd dat de advocaten mr. G. van Zelder van Beveren en mr. A. Bichon de opstellers waren en dat L. Thoméze de procureur was. Bij de tweede deductie zijn de namen gedrukt: advocaten waren M. van Nievelt en J.G. Luyken, de procureur was P. Hoyer van Brakel.