De staatsman en dichter Van de Kasteele (Den Haag 1748 – De Haag 1810) was, zoals een karakterisering bij Van der Aa luidt, “een treffend voorbeeld van vereeniging der revolutionaire begrippen met christelijk geloof”. Zijn patriotse activiteiten in de jaren 1780 kostten hem wel de vriendschap van de Oranjegezinde dichter Hiëronymus van Alpen, met wie hij eerder in de opperste harmonie de vele malen herdrukte ‘Stigtelijke mengelpoëzie’ had geschreven. Deze eveneens godsdienstige ‘Gezangen’ ontstonden in een periode waarin Van de Kasteele alle tijd had om zich aan de letterkunde te wijden; terstond na de restauratie van het stadhouderlijk gezag in 1787 was hij namelijk van al zijn ambten ontheven. Na de omwenteling van 1795 zou Van de Kasteele weer volop in de politiek actief zijn, als lid en korte tijd zelfs voorzitter van de Nationale Vergadering, als financieel adviseur van de regering en uiteindelijk als staatsraad van koning Lodewijk.