Strauss’ ‘Glockentöne’ (1818), een bundel autobiografische schetsen van het predikantenleven, was in 1818-1820 vertaald door Hasebroeks grootmoeder, Antoinette Kleyn-Ockerse. Erg onder de indruk van haar arbeid was haar kleinzoon niet, zo blijkt uit een brief van Hasebroek aan uitgever Kruseman, waarin hij spreekt van “de beslagen bril der vertaalster” die hem gedurig op de verkeerde weg hielp. Uiteraard geen woord daarover in zijn met “Jonathan” ondertekend voorwoord, waarin hij de blunder begaat om haar aan te duiden als Vrouwe Antoinette Ockerse, geboren Kleyn. Er zijn weinig boeken, schrijft Hasebroek daar, “die op de vorming van mijn geest en smaak zooveel invloed hebben geoefend”. Op de jonggestorven theologiestudent en letterkundige Aarnout Drost (1810 – 1834) moet het boek een soortgelijke uitwerking hebben gehad, zo blijkt uit het voorwoord van Potgieter in Drosts postuum verschenen ‘Schetsen en verhalen’ (1835), en voor de beginnende uitgever Kruseman tenslotte was zijn grote waardering voor het boek een belangrijke reden om het opnieuw uit te geven; het zou na enkele commerciële missers zijn eerste succesvolle uitgave worden.