Kort onderzoek of aanmerkingen over twee vonnissen op den 1. April des jaars 1750 door de magistraat der stad Nimwegen tegens Barbara en Clementia Krock geweezen, ter zaake van zeker bedrog dat men voor gaf dat zij gepleegt hadden. Waar bij gevoegt is de abolitie brief door … den heere prince van Oranje … aan Barbara Krock (zijnde Clementia Krock kort te vooren overleden) verleent, en de verdere documenten die zaake specteerende, Amsterdam, z. n. 1751.

Knuttel 18300 De zusters Barbara (47 jaar, schrijfster op de boelhuizen te Nijmegen) en Clementia Krock (ca. 40 jaar, huisvrouw van J. Tobias Kroeg of Croeg, leerbereider te Nijmegen) hadden bedrog gelpeegd en Gods naam misbruikt. Het bedrog bestond daarin dat Clementia zittend op een waterpot ‘makende verscheide contorsien met haar lichaam en schreeuwende over het lijden van ondragelijke pijnen’, net deed of zij galsteentjes loosde, terwijl zij kiezelstenen in de pot gelegd had. De apotheker Repelius en de artsen Cramer en Morees waren hierbij tegenwoordig. Zij deed dit om haar zuster die ‘aan ’t graveel’ leed te laten zien dat die stenen geloosd konden worden, waardoor zij hoopte dat haar zuster haar niet zou verlaten. Zij toonde verschillende mensen de 37 kiezelstenen en verklaarde onder aanroeping van God dat zij de waarheid sprak. Beiden werden door de magistraat van Nijmegen veroordeeld tot eeuwige verbanning en Barbara ook tot 10 jaar tuchthuis en openbare tentoonstelling in de stad op een kar met een lap op de borst waarop de steentjes bevestigd werden. De zwangere Clementia overleed tijden het proces, Barbara kreeg op voorspraak van haar te Amsterdam wonende broer abolitie van de stadhouder. In dit zeldzame pamflet de lezing van de broer, de twee vonnissen, het verzoek tot abolitie, het rapport van de magistraat van Nijmegen hierop en de abolitie zelf.