‘Oud Hollands vriendschap’ is een dankbetuiging van de “grijze Vaderlander”, zoals de toen bijna 80-jarige dichter wel genoemd werd, voor alle hulp die Leiden gekregen had na de ontploffing van een kruitschip in het hartje van de stad, in januari 1807. Ook Berkheijs huis werd daarbij verwoest. Het 70 pagina’s tellende dichtstuk behandelt allerlei oude gebruiken bij feesten en plechtigheden in de “Burgerlijke en Adelijke samenleving”, die vervolgens in 150 pagina’s fraai geïllustreerde aantekeningen nader worden verklaard. Het werk zou dan ook beschouwd kunnen worden, zo schrijft hij in het voorwoord, als een aanvulling op ‘Nederlands displegtigheden’ van Van Alkemade en Van der Schelling (1732), en op zijn eigen ‘Natuurlijke Historie van Holland’. Achter de aantekeningen volgt nog een tweede dichtstuk, een berijmde geschiedenis van de stad Utrecht. Aan het slot van het voorwoord zegt hij het boek in eigen beheer uit te geven “ten billijken voordeele, en ter verzachting mijner rampen en die van de mijnen, door Leydens ramp veroorzaakt”. Achterin staat een verantwoording van de prijs die hij ervoor vraagt: achttien en een half blad letterdruk 2 gulden en 6 stuivers, 2 monumentplaten (de titelplaat en de plaat met koning Lodewijk) 1 gulden en 4 stuivers, en 7 afbeeldingen van oude vriendschapsbekers 1 gulden en 15 stuivers, maakt 5 gulden en 5 stuivers. Berkheij hard het geld hard nodig, want hij leed in zijn laatste levensjaren bittere armoede.