De bundel kan als een staalkaart van Ten Kates vakmanschap als vertaler worden beschouwd. Achtereenvolgens komen de literaire reuzen Shakespeare, Goethe, Racine, Schiller, Andersen en Milton voorbij. Het ‘Panpoëticon’ veranderde in korte tijd twee keer van eigenaar. Kruseman kocht in 1860 de kopij en de op dat moment afgedrukte eerste drie afleveringen op een veiling van J.C. van Kesteren; twee jaar later al verkocht hij het kopijrecht en de nog niet verkochte exemplaren weer aan Sijthoff die bij zijn collega’s Ten Kates werk aan het opkopen was om een complete editie uit te kunnen geven. Het boek draagt hiervan de sporen: op de titelpagina staat Kruseman genoemd als uitgever, maar op de rug prijkt Sijthoffs naam.