‘Leven van zijne excellentie (…) Lucifer de Groote’ verscheen voor het eerst in 1799. Het is een luchtige verhandeling over de duivel, volgens Fokke in het voorwoord alleen maar bedoeld als ontspanningslectuur. Misschien toch niet helemaal zeker van zijn zaak voegde hij er nog aan toe dat er geen sprake was van “misbruik van gewijde zaken”, maar dat kon niet voorkomen dat hij er in de ‘Nieuwe Vaderlandsche Biliotheek’, een tijdschrift van orthodox-protestantse signatuur, stevig van langs kreeg, omdat men vond dat hij wel degelijk had gespot met gewijde zaken. In deze uitgave is de recensie én Fokkes weerwoord opgenomen. In 1808 gleed hij opnieuw uit tijdens een voordracht in de sociëteit ‘Doctrina et Amicitia’ over homiletiek [leer van de kanselwelsprekendheid], maar nu waren de gevolgen veel ernstiger: hij werd uit het genootschap gestoten, waarmee hij ook zijn ambt van lector (vaste, betaalde verhandelaar) verloor, en dat was een zware slag voor Fokke die van zijn slecht betaalde baantje bij de gemeente toch al nauwelijks rond kon komen.