G.W. H(uygens), Criminele verhalen uit de oude doos, NRC 1-2-1964; H. Warren, Geheim dagboek VIII pag. 61-62. Jan Bastiaan Christemeijer (1794-1872) was ambtenaar bij het provinciaal bestuur van Utrecht en schreef tientallen letterkundige werkjes. Succesvol waren enkele boeken over landelijk schoon in het Sticht van Utrecht en vooral zijn verhalen over de misdaad en de zelfkant der samenleving. De oudste verhalen van Christemijer dateren uit 1818 en twee ervan werden in dat jaar geplaatst in het tijdschrift Euphonia.$In deze bundel zijn zeven verhalen opgenomen, te weten: Het oponthoud; De vier lepels; De koetsier Jakob; De raadselachtige vreemdeling; De arme schrijnwerker; De stem van den godsdienst; en De oud-tante te A… Het genre vond navolging in de boeken van H.C. Dresselhuijs en A.J. van Loon.$Het zou nader onderzoek verdienen om te zien of de verhalen van Christemeijer ‘allemaal waar gebeurd zijn’ zoals Hans Warren dacht. Volgens Christemeijer zelf berustten ze op documenten, maar hij noemt deze bronnen verder niet. Ook de namen van de opgevoerde personen lijken fantasie te zijn. Slechts bij de ‘Nieuwe tafereelen …’ uit 1828 (zie hieronder) wordt uitdrukkelijk vermeld dat ze op archivalia berusten. Dat is ook het geval bij de ‘Nieuwe bijdragen …’ uit 1838. Maar hoe dan ook, men kan de verhalen van Christemeijer zien als voorlopers van de criminele belletrie, waarin in dit geval geloof en moraal een grote rol spelen. De rollen van Sherlock Holmes of Maigret worden bij Christemeijer echter nog vervuld door een schout en diens medewerkers.$De boeken van Christemeijer moeten zeer succesvol zijn geweest, gezien de diverse vervolgbundels en ook de verschillende herdrukken.