De boerenzoon Jacob van Dam (Aarlanderveen 1785 – Aarlanderveen 1865) werkte als veearts en boer in zijn geboorteplaats en was een van de grondleggers van de Maatschappij ter bevordering van de veeartsenijkunde in Nederland. In zijn vrije tijd schreef hij gedichten. Hij heeft een vijftal bundels uitgegeven met hoofdzakelijk gelegenheidsverzen, waarvan ‘Gedichten’ de eerste was. In het voorwoord vertelt Van Dam van de moeilijheden die hij, “uit de geringe volksklasse” afkomstig, heeft moeten overwinnen om als dichter te kunnen optreden. Maar hij heeft er ook voordeel van gehad: “Een gerucht ging van mij uit (en het zal wel altijd opzien baren, dat een Boer verzen fabriceert) maar goede winst ontsproot daar uit voor mij”. Uiteraard is er een verwijzing naar zijn beroemde streekgenoot Poot, die een eeuw eerder ongeveer hetzelfde meemaakte, en ook naar twee tijdgenoten, eveneens dichters “van geringe afkomst”, de Friezin Francijntje de Boer en de Groninger Klaas Harms Bouman.