Heemskerk. Amsterdam, J.D. Sijbrandi, 1848.

Meijer heeft als derde 19e-eeuwse dichter een dichtstuk gewijd aan de ontdekkingsreiziger en zeeheld Jacob van Heemskerk (1567 – 1607). Tollens (Tafereel van de overwintering der Hollanders op Nova Zembla’, 1819) en Bogaers (‘De Togt van Heemskerk naar Gibraltar’, 1835) waren hem voorgegaan. In ‘Heemskerk’ worden de gebeurtenissen verhaald “voor en tusschen deze twee schitterende punten van zijnen levensloop”, aldus de voorrede. Het is na ‘De Boekanier’ (1840) het tweede grote dichtverhaal van de zeeofficier Meijer (Amsterdam 1810 – Soerabaja 1854). In dezelfde voorrede zet Meijer kort maar krachtig uiteen dat “ei” en “ij” wel degelijk als rijmklanken kunnen worden gebruikt, omdat “het rijm in den klank ligt en niet in goede taalgronden of Etymologie van woorden”.