Pompejus, treurspel. Vertaald uit het Frans, onder de zinspreuk Le tems est un grand maitre. Amsterdam, Izaak Duim, 1737.

Vertaling van ‘La mort de Pompée’ (1644) van Pierre Corneille. Van Charles Sebille is slechts bekend dat hij geboren is in Goes als zoon van de plaatselijke Waalse predikant en in 1738 overleden in Amsterdam, waar hij als koopman werkzaam was. In een “Bericht” voorafgaand aan ‘Pompejus’ kritiseert hij de vorige vertaler van het treurspel, die “zekerlyk betere vaerzen had konnen voortbrengen” als hij wat meer tijd en arbeid in zijn werk had gestoken. Sebille moet hier doelen op Govert Bidloo, die in 1684 een vertaling van Corneilles stuk had geleverd onder de titel ‘De dood van Pompeus’. Deze vertaling was in 1719 nog eens herdrukt. Sebille toont zich een groot voorstander van het eindeloos schaven aan verzen tot de gewenste “gladdigheid” is verkregen. Sybrand Feitama, leerling van Sebille en wellicht een nog groter schaver dan hij, hielp hem daar bij. Hij moet de vriend zijn geweest, van wie Sebille verklaart dat hij hem “zelden anders, dan na veel herschavens, heb konnen voldoen”.